Zijn liefde doet liefhebben en je gekend weten

God is liefde (1 Joh. 4:8), maar denk je er weleens aan dat Hij ook geliefd wil worden? Het eerste en grootste gebod is: houden van God met heel je hart, met heel je ziel en met heel je verstand (Matt. 22:37). Kunnen wij dat waarmaken? En wat gebeurt er als het lukt?

Door: Esmee Splinter

Ik moet denken aan het Bijbelboek Hosea en aan mijn eigen verhaal met de Heer. Nog geen tien jaar geleden kende ik Hem niet, het grote gebod kon ik daarom onmogelijk waarmaken. Maar Hij kende mij wel. Ondanks die eenzijdige liefde, leidde Hij me naar de woestijn, een moeilijke, eenzame periode in mijn leven. Daar sprak Hij naar mijn hart: ‘Waarom geef je je niet aan Mij, Ik, die alles om jou geef?’ God hield al van mij vóórdat ik van Hem hield. Hij kende mij en zag mijn verdrietige hart, op een moment waarop ik Hem nog niet kende en liefhad.

Onvoorwaardelijk
Onze Maker ís liefde. Hij kan niet anders. Hij kan boos worden, omdat wij van Zijn wegen wijken, Hem vergeten, onszelf (daardoor) in de problemen werken. Ja. Maar omdat Hij van ons houdt, omdat Hij zichzelf niet kan verloochenen, kan Hij niet anders dan ons lokken als wij Hem vergeten. Met open armen wachten als Zijn ‘verloren zoon’ terugkeert. Of zoeken tot Hij Zijn verloren schaap terugvindt, en vervolgens een feestmaaltijd klaarzetten. Hij doet het steeds weer. Lees Hosea 2. Of Lukas 15. Of één van de vele andere hoofdstukken in de Bijbel. Zijn liefde is onvoorwaardelijk. Hij zoekt, lokt en wacht op ons.

Is dit ook het soort liefde dat wij Hem geven? Hem continu zoeken, geduldig en vol verwachting wachten op antwoord, ook als het leven niet makkelijk is? Hem steeds met open armen ontvangen, ook al lijkt Hij ons vergeten te zijn?

Onbaatzuchtig
Gods liefde is niet alleen onvoorwaardelijk. Het is ook onbaatzuchtig. Hij wil dat het goed met ons gaat. Hij laat Zijn eniggeboren Zoon een lijdensweg bewandelen, zodat wij leven. Onbaatzuchtig. Jezus wordt bespot, geslagen en gekruisigd. Onbaatzuchtig. Omdat Hij het goede wil voor ons, probeert Hij ons steeds weer op Zijn weg leiden. Hij is onze Maker. Hij wéét dat Zijn schepping, dat jij en ik, optimaal functioneren als we Zíjn weg bewandelen. Als we Hem boven alles liefhebben. Zo zijn we gemaakt. Hij kent ons helemaal (Psalm 139). En Hij kent de geestelijke strijd. Hij weet wat wij nodig hebben, wie wij zijn en wat goed voor ons is. Jezus kwam om te verlossen en redden. Niet om verloren te laten gaan.

Geven wij gehoor aan die onbaatzuchtige liefde? Ik lang niet altijd, als ik eerlijk ben. Wil ik het goede voor Hem, meer dan dat ik andere dingen wil? Als ik bewust nadenk, ja. Maar gedraag ik me altijd zo? Ik denk het niet. Houd ik van anderen zonder iets terug te verwachten? Meer en meer. Maar op momenten waarop ik verval in oude patronen lukt me dat minder: als ik me niet geliefd voel, als ik me waardeloos voel, als ik stress ervaar. Maar dat maakt het wéten van het kunnen terugvallen op Hem, op Zijn onvoorwaardelijke en onbaatzuchtige liefde, zo essentieel in ons geloof. En uiteraard, het bekeren en om vergeving vragen. Niet omdat het moet, maar omdat je weet, vanuit liefde, dat het de volgende keer anders kan. En omdat je weet wat de waarheid is: ik ben wél geliefd, ik ben waardevol, ik hoef me geen zorgen te maken want Hij zorgt voor mij. Zorgen voegen geen dag toe aan mijn leven. Daarom is het houden van met heel je hart, ziel en verstand. Weten én voelen.

Herinner
Voor mij zijn er de afgelopen jaren veel dingen veranderd. Gods woorden op die dag in de ‘woestijn’ staan in mijn hart gekerfd. Iets wat ik niet verdiende, en toch kreeg. Volledig gekend, zonder te kennen. En als ik me steeds weer herinner aan die grote liefde, dan verandert mijn hart. Ik voel dankbaarheid en liefde voor God vanuit mijn tenen. Ik wil Hem loven. En, ik verlang er op die momenten naar om het beter te doen, om het tweede gebod te leven: Houd net zoveel van je broeders als van jezelf. En op de momenten dat ik er niet naar verlang, herinnert Hij mij aan Zijn Woord en weet ik dat ik een andere keuze moet maken. Op die momenten probeer ik Hem te zoeken, me weer te herinneren aan Zijn liefde, Hem te loven, zodat ik wel met heel mijn hart, ziel en verstand kan houden van.

Ik verlang ernaar om net als Hij te zijn en laat mijn hart, met vallen en opstaan, veranderen. Daar vraag ik Hem om: beproef mijn hart, Heer, ken mijn gedachten. Zie of er bij mij een schadelijke weg is en leid mij op de eeuwige weg (Ps. 139:23-24).

Hem (leren) kennen
Ik probeer Hem steeds beter te leren kennen doordat ik iedere ochtend lees in Zijn Woord. Ik bouw aan een sterkere relatie met Hem door bidden en stil worden. Door het verweven van Hem in mijn leven. Ik probeer net als Hij mijn man en anderen liefhebben, onvoorwaardelijk en onbaatzuchtig. Als ik me blijf herinneren aan Zijn liefde en me onder blijf dompelen in wat Hij al voor mij deed, als ik in Hem blijf, als ik me herinner aan hoe Hij mij kent en hoe Hij mij liefhad, op de momenten dat ik in mijn ogen waardeloos was, dan groei ik. Dan groei ik in Hem en in Zijn liefde. Als je Zijn liefde ervaart en kent, dan ga je het grote gebod steeds meer kunnen en willen uitoefenen. Dan ben je steeds meer verweven met Hem en Zijn liefde. Omdat je weet, gekend bent en kent. Omdat Hij op de troon van je hart zit. En het tweede gebod volgt dan als vanzelf. Je kunt niet anders meer als je je zo gekend en geliefd weet. Dan wil je het beter doen. Dan wil je die ander Zijn liefde ook laten kennen.

God is liefde. Maar Hij wil ook geliefd worden, omdat wij zo het beste functioneren. Wij hebben iedere dag opnieuw de vrije keuze: kiezen we ervoor om ons onder te dompelen in Zijn liefde, Hem beter te leren kennen en Hem vervolgens in wat wij doen lief te hebben, en Hem te eren, het goede voor Hem te willen (onbaatzuchtig) en ook op de momenten dat het minder lijkt te gaan, als we in een dal zitten, Hem blijven liefhebben, eren en loven? Net zoals Hij doet voor ons? Kiezen wij ervoor om in Hem, in Zijn liefde te blijven, zodat we anderen ook kunnen liefhebben zoals Hij doet?

Ik bid je Zijn liefde toe, lieve vrouw.

Gebed
Heer, dank U dat U liefde bent. Dank U dat U ons kleed als wij naakt zijn. Dank U dat U ons dagelijks brood geeft als wij honger hebben, dank U dat U ons levend water geeft als wij dorst hebben. Dank U dat U ons bezoekt als wij gevangen zitten in een woestijn, op een dorre plaats. U bent liefde, Vader. U bent een goede God. U wil ik loven. U wil ik liefhebben. Heer, help mij om U steeds beter te leren kennen. Om zo nog meer als U, van U en anderen te kunnen houden, met hart, ziel en verstand. En om zo, net als U, onvoorwaardelijk en onbaatzuchtig van de ander te kunnen houden. Daar bid ik voor, Heer, in Jezus naam. Amen.

Nu jij!
Omschrijf het moment waarop je Gods liefde heel sterk hebt ervaren, of als je dit (nog) niet hebt ervaren, zoek dan een hoofdstuk op in de Bijbel waarin Zijn liefde wordt omschreven, bijvoorbeeld Psalm 139, Hosea 2 of Lukas 22. Beeld je in dat je daar bent, op dat moment. Bedenk dat God dit liet gebeuren en vertelt uit liefde. Iedere keer als je het gevoel krijgt dat je faalt in het liefhebben van God of de ander, herinner jezelf dan aan jouw ervaring of gekozen Bijbeltekst. Vraag God om vergeving en laat Hem je leiden op Zijn eeuwige weg: de weg van vrede. De weg van liefde. Zijn liefde doet liefhebben. Blijf daaraan denken.